The adventure of India

Hi lieve familie en vrienden,

Eigenlijk wilde ik geen blog bij gaan houden. Maar ik dacht ach waarom ook niet even een kleine update schrijven.

iets meer dan een maand geleden vertrokken Henrieke en ik vanuit schiphol richting India. Het begon allemaal erg raar. We hadden net 3 maanden lesfase achter de rug van de Counseling school van YWAM in Amsterdam. Het eerste plan was dat we met 11 mensen zouden gaan, maar tijdens de school vielen er steeds meer mensen af ivm financien en andere redenen. Uiteindelijk bleven we met z'n 4en over. We hebben Kerst en Oud en Nieuw thuis doorgebracht wat erg fijn was. Toen bleek dat een meisje uit Australie niet haar visa kon krijgen hier in Europa, dus die is terug gegaan naar Australie. En onze ander teamgenootje viel op de dag dat we vertrokken ook af. Dus zaten we daar op schiphol.. Henrieke en ik. We hadden geen flauw idee wat we moesten verwachten en wat we gingen doen.

Onze vlucht naar London was vetraagd daardoor miste we onze volgende vlucht naar Delhi.. we moesten een nachtje in het Raddison hotel doorbrengen.. wat totaal niet verkeerd was. Haha wat een luxe en wat een ervaring. Een dag later dan gepland toch aangekomen in Delhi. Daar overnacht bij vrienden van onze leider (Prakash uit India, hij was ook staf tijdens onze school) en toen met een taksi ongeveer 6u gereden naar Rajpur Dehradun.
We huren een kamer/huisje van een ontzettende lieve familie. Oma met dochter, zoon, schoondochter, kleindochter we mogen daar elk moment van de dag binnen stappen voor een kopje chai of om even op te warmen in hun gezellig woonkamer.
Onze kamer is een beton 'hok' met 2 bedden, een kast een 'keukentje' en een toilet met 2 grote emmers die we gebruiken om te 'douchen'

De eerste 2 weken waren ontzettend zwaar voor ons. We kwamen in India aan en toen raakte het ons eigenlijk pas echt dat we hier zaten en dat we hier maar samen zaten. Voor de rest was wat we gingen doen ook nog erg onduidelijk, en het was verschrikkelijk koud. Het leek echt een grote berg die we moesten beklimmen en we hebben zelfs op het punt gestaan om onze outreach te verplaatsen naar Amsterdam.

Maar keer op keer voelde ik echt God die tegen me zei; Kom op Roos je kan het, ik ben je kracht, vind je rust en veiligheid bij mij.
'Het leven' toen echt dag bij dag genomen, en ik ben nu echt op een punt dat ik veel vrede ervaar met het hier zijn, natuurlijk is het een hele andere cultuur en is alles anders, toch geniet ik er echt ontzettend van.

we hebben 2 weken les gegeven in verschillende Afkick-klinieks. Wat onzettend leuk was. We hebben les gegeven over het vernieuwe van je denken en over pijnlijke gebeurtenissen in je leven die je tegenkomt en dat je daardoor eigenlijk een soort afweermechanisme bouwt. Eerst zag ik er echt ontiechelijk tegen op omdat ik nooit echt les gegeven heb.
De eerste week voelde nog een beetje stroef, maar dat kwam mischien ook wel door de groep mannen die we daar hadden, want de 2de week was ontzettend leuk, en ging voor mijn gevoel ook echt wel goed. We kregen ook positieve reacties en dat dit echt nieuw voor hun was en dat het zo'n ander denkpatroon is. Ook vond ik het gewoon heerlijk om met deze mannen op te trekken en ze beter te leren kennen, we zullen ze ook nog wel wat vaker gaan bezoeken.

Daarnaast hebben we veel met locale bevolking contact gemaakt en tijd mee doorgebracht. En zijn we naar YWAM Dehradun gegaan om hun nieuwe gebouw te helpen schilderen. Daar heb ik ook echt van genoten, het voelde echt een beetje als een familie om daar te zijn, en ze ontvingen ons hartelijk. Gisteren zijn we ook naar de opening geweest van de nieuwe DTS groep, ze draaien nu een DTS speciaal voor Nepalese en willlen ook echt uitreiken naar de vele Nepalese die hier wonen. Vandaag een gesprek gehad met de schoolleiders en ze hebben gevraagd of wij eind februari ook een paar dagen les willen geven in de DTS. Spannend, uitdagend maar heel leuk.

Voor de rest werken we aan onze 'schoolopdrachten' en genieten we heerlijk van de zon en de bergen om ons heen. Ik heb in deze korte tijd al zoveel geleerd en ben ook echt weer even stil gezet dat het leven echt om God draait en hoe ik mij ook voel en ook al voelt het alsof ik 'niks' kan en soort machteloos bent, dat dan juist God in mijn zwakte mijn kracht is en mijn toevlucht. En dat Hij door mij heen andere kan zegenen.

Ik hoop dat dit blog een beetje duidelijk is, haha ik heb het even snel in een internetcafe geschreven. En oja een heel LEUK iets!! Dat meisje uit Australie dat eerst haar visa niet kon krijgen, heeft ondertussen haar visa en komt aankomende donderdag ons vergezellen voor de rest van de tijd! dus dat is super fijn en gezellig.

Kort samengevat; ik word hier elke dag weer uitgedaagt, en ik leer veel, maar ik geniet ontzettend van de locale bevolking, de zon, chaii, bergen, spicy food, ywam, en ik zie ook weer uit naar 14maart dat ik Tobias, mijn lieve familie en vrienden weer een dikke knuffel kan geven.

Lots of love,

Rozemarijn